Renate elke maand in Zin

Hollands Dagboek I

Mijn boek is in het stadium van de zaag en de bijl beland. Het vergt even een geestelijke aanloop, maar gepriegel zal niets meer oplossen, er is zwaarder geschut benodigd, dus de koevoet maar ter hand genomen. Tijdens het vierendelen en radbraken spreek ik de patiënt sussend toe. Het is voor je eigen bestwil, boek. Jij hebt zeven maanden je zin gekregen, nu is je moe aan de beurt. Lees verder.

Hollands Dagboek II

Ik ben net mijn koffer voor Toronto aan het pakken, als de post ook nog eens de uitnodiging brengt voor het Nederlands Filmfestival in Utrecht, waar Paula van der Oests verfilming van Verborgen gebreken op de slotavond, 29 september, zal worden vertoond. Maar wacht eens, waar valt mijn oog meteen op? De dress-code van de avond is tenue de ville! Wat krijgen we nou? We gaan toch niet in tenue de ville naar een van de leukste momenten uit ons hele leven? Lees verder.

Van nature glad

‘Er komt in de natuur veel raadselachtigs voor, zoals het vogelbekdier en het paren van egels. Er komt in de natuur ook veel lieflijks voor: denk ‘lammetjes’ of ‘Bambi’ of ‘madelief’. En er komt in de natuur veel onrustbarends voor, tsunami’s, vulkaanuitbarstingen en teken die de Ziekte van Lyme overbrengen. Over wat ‘natuur’ is, en ‘natuurlijk’, vallen kortom geen eenduidige uitspraken te doen. Domme uitspraken wel.’ Lees verder.

En toen viel ik van het podium

Een veel te persoonlijke vraag uit het publiek, een microfoon die onverwacht aanstaat en een tekst doorgeeft die niet voor iedereen is bedoeld, een extra trede die niet wordt gezien zodat een val het gevolg, is of een onbeschoft geformuleerde uitnodiging; schrijvers maken het allemaal mee wanneer ze achter hun schrijftafel vandaan komen om hun lezers te ontmoeten. Lees verder. 

Lees de bijdrage van Renate Dorrestein.

Diversen

 Als een wandelaar

Componist Tom America maakt geen gewone liedjes, maar muzikale sculpturen, waarbij hij vaak uitgaat van bestaand geluidsmateriaal. Voor Renate Dorestein componeerde hij een stuk over haar werkwijze als schrijfster. ‘Als je haar hoort praten, vallen je drie dingen meteen op,’ aldus Tom America. ‘Ze heeft een heel mooie stem. Ze spreekt melodieus. En ook heel ritmisch, bijna funky.’ Beluister hier Als een wandelaar, gemaakt ter gelegenheid van de presentatie van Weerwater op 5 februari 2015.

Boosaardige verhalen

Ter gelegenheid van Het Jaar van het Voorlezen nam Renate drie van haar korte verhalen op als luister-downloads. Drie keer onvervalste Hollandse horror met humor – zoals alleen zij die kan schrijven en door haarzelf voorgelezen.

Opgenomen in februari 2013 in de i am studios in Leiden
Regie en techniek: Barnier Geerling
Duur: ongeveer 25 minuten elk
Verkrijgbaar vanaf 22 april 2013

De verhalen zijn te downloaden op www.luisterrijk.nl en kosten nog geen euro per stuk. In de actieperiode 22 t/m 28 april 2013 zijn ze alledrie tezamen zelfs voor maar € 1,99 te koop. Vraag niet hoe het kan, maar profiteer ervan!

Boosaardige verhalen bevat:

Het meisje met de Bic-aanstekers

Suiker

Blauwbaards bruiden





Beluister hier een fragment

Het meisje met de Bic-aanstekers

Suiker

Blauwbaards bruiden

Secundaire literatuur

Soms verschijnen er interessante studies over literatuur, waarin het werk van Renate Dorrestein aan bod komt. Zoals bijvoorbeeld Het Heilige huis en De idylle voorbij. Klik hier voor meer informatie over deze en andere boeken.

Er was er eens

Lees hier een kort verhaal dat Renate Dorrestein eerder schreef voor de bundel 5 jaar Centrale Bibliotheek Amsterdam (samenstelling Guus Bauer) ter gelegenheid van het eerste lustrum van de OBA.

Renate op de VU

Schrijf elkaars levensverhaal op een bierviltje. Renate Dorrestein, schrijver op locatie aan de Vrije Universiteit, tijdens de opening van het academisch jaar van de faculteit der letteren (2010).

Documentaire LEVENSLESSEN

Bekijk hier de documentaire LEVENSLESSEN. Renate Dorrestein, schrijver op locatie van de Vrije Universiteit Amsterdam.

Compleet, ook zonder kroost

Renate Dorrestein koos bewust voor een leven zonder kinderen. Ze merkt dat ze zich voor die keuze voortdurend moet verantwoorden. Als vrouw ben je namelijk nog steeds pas ‘af’ met een gezin. In werkelijkheid is een kinderloos bestaan geen negatieve keuze, maar een keuze voor een leven dat het best bij je past.

Lees het volledige artikel uit dagblad Trouw van 24 december 2011.

De lezer als bondgenoot van de schrijver

Albert Verwey lezing 2007

Een paar jaar geleden verrichtte de Engelse auteur Ian McEwan een grappig experiment. Met zijn zoon begaf hij zich rond lunchtijd naar een park in Londen, waar zij samen gratis een grote stapel boeken uitdeelden. Binnen een paar minuten hadden ze dertig romans weggegeven. Negenentwintig daarvan waren dankbaar door vrouwen in ontvangst genomen; mannen hadden er, op één na, geen enkele belangstelling voor getoond. De onvermijdelijke conclusie, schreef McEwan vervolgens in The Guardian, is deze: ‘When women stop reading, the novel will be dead.’
Lees verder.

Literatuur bepaalt het noorden

‘Het oprekken van het inlevingsvermogen zie ik als een belangrijke morele functie van de literatuur,’ zei de Vlaamse schrijfster Anne Provoost vorig jaar in een interview met Literatuurplein.nl. Dat is een stelling die ik van ganser harte onderschrijf. Romans onderzoeken wat het betekent mens te zijn, ook in onmenselijke omstandigheden. Lees verder.

De terugblik

Het Vlaamse Dagblad De Standaard vroeg schrijvers terug te kijken op hun debuut.

In 1983 was ik het punt nabij geraakt waarop ik onder ogen zou moeten zien dat ik weliswaar de ambitie had om schrijfster te worden, maar blijkbaar niet het daarvoor benodigde talent: ik liep al tien jaar te leuren met onuitgeefbare manuscripten. Toen las ik op een dag Slaughterhouse 5 van de Amerikaanse auteur Kurt Vonnegut Jr. Daarin wordt het bombardement op Dresden door de geallieerde troepen in de Tweede Wereldoorlog gepresenteerd als een verbijsterende slapstick. En in één klap begreep ik wat er mis was met mijn eigen werk. Het was saai, braaf, verpletterend vervelend en vooral pretentieus en dodelijk zwaar op de hand. Allemachtig, wat nam ik mezelf en mijn onnozele thema’s serieus. Lees verder.