Fragment
Zelf vond ik het met het verstrijken der jaren steeds moeilijker worden om te geloven dat er ooit een boek van mij gepubliceerd zou worden. Er ging een behoorlijk vermurwende werking uit van al die afwijzingsbriefjes waarin uitgevers droogjes opmerkten dat mijn werk niet in hun fonds paste. Maar toch diende zich telkens weer een nieuw idee aan waarin ik ultieme mogelijkheden dacht te zien. En zo was ik op een gegeven moment al een jaartje of zeven, acht bezig. De vogels bleven eieren leggen, de bijen bleven honing produceren, en ik schreef onuitgeefbare manuscripten.
Totdat er tijdens een vakantie in Schotland iets gebeurde dat alles zou veranderen.
Anderen over De zondagmiddagauto
‘De zondagmiddagauto – een verhaal over een meisje met haren die onderhoud vragen, haar drie broers die beloond willen worden voor hun inspanningen en een zigeuner die hun tot twee keer toe een loer draait – loopt op belangrijke thema’s in Dorresteins werk vooruit. Het kondigt de boeken aan waarin op elkaar aangewezen mensen rare sprongen maken. En het laat met terugwerkende kracht zien hoe aanwezig familie in haar werk is. Ouders, kinderen, kinderen zonder ouders. Van je familie moet je het bij Renate Dorrestein niet altijd hebben. In De zondagmiddagauto hangt al die onheilspellende sfeer die maakt dat haar romans nooit zo vrijblijvend zijn als ze schijnen.’ – www.hanta.nl
De zondagmiddagauto
‘Mij is overkomen wat ik nooit voor mogelijk had gehouden: door een toeval is er kort geleden een ‘onbekend werk’ van me boven water gekomen. Het heet De zondagmiddagauto. Voor zover ik de gang van zaken kan reconstrueren, is dit verhaal afkomstig uit het begin van de jaren tachtig van de vorige eeuw, toen ik met veel vallen en opstaan bezig was mezelf als schrijfster uit te vinden. Het is nooit gepubliceerd. Ik was compleet vergeten dat ik het had geschreven en het zou beslist spoorloos zijn verdwenen als mijn beste vriendin Liesbeth er niet een kopie van had bewaard.’
Lezers kiezen cover
De lezers van Renates maandelijkse nieuwsbrief konden hun stem uitbrengen op verschillende ontwerpen voor het omslag van De zondagmiddagauto. Bijna unaniem kozen zij de cover met ‘het Schotse huisje’. Enkele reacties:
‘Het geeft voor mij weer wat Renate Dorrestein al eerder schreef over haar verhaal: een boosaardige, broeierige vertelling. Een lieflijk afgelegen huisje, maar niemand weet wie er woont en wat er zich binnen de vier muren afspeelt. Ben erg benieuwd naar het boek!’ – Sandra Israel
‘Het spreekt bijna vanzelf dat het het Schotse huisje moet zijn: geheimzinnige bergen op de achtergrond, dreigende donkerte, en Schotland: dat moet een Dorresteintje zijn. Geen twijfel mogelijk; geef het boek wat het toekomt: een plaatje dat uitnodigt tot lezen, ontbering voorspelt en avonturen belooft!’ – Wilma Buikema
‘Ik vind dit een mooi beeld en ik vind dit beeld goed passen bij ander werk dat ik van Renate Dorrestein heb gelezen. De omgeving is vaak erg rustig, waarmee het contrast met het verhaal des te groter is. De verhalen behelzen vaak onderhuidse problematiek die gaandeweg zichtbaar wordt. Waarmee wordt aangegeven dat wat op het eerste gezicht wordt waargenomen de kijker op het verkeerde been kan zetten. Je moet je ergens in verdiepen om het hele, ware verhaal te leren kennen.’ – Raphaël Keyzer
Het boek is verkrijgbaar bij uw boekhandel of bij Bol.com
62 pagina’s
B for Books
zomer 2012
ISBN 9789085162421
