Lees alvast een fragment

‘Bij je volle bewustzijn je laatste roman schrijven, bij elke zin weten dat het hier gaat om het sluitstuk van je oeuvre, orgeltoon, orgeltoon, dat leek me een opdracht waartegen ik niet was opgewassen. En hoe zou ik het hoofd moeten bieden aan de angst dat ik dat boek niet meer zou afkrijgen? Hoe zou ik nog een oog kunnen dichtdoen in de wetenschap dat een roman mij gemiddeld nu eenmaal veertien tot zestien maanden kost terwijl ik statistisch gesproken die tijd helemaal niet meer had? Ik kon toch niet met oogkleppen op maar doodleuk beginnen aan een roman waarvan het bijna vást stond dat het een Unvollendete zou blijven? Waar moesten mijn arme personages straks heen, Zebedee, Hosanne, Anne-Eden, en de spichtige tweeling Michaël en Daniël, als ik gedwongen was voortijdig de handdoek in de ring te gooien? Ze zouden voor altijd in het duister rondzwerven. Erger kon je als schrijver niet falen.’ Lees verder.

Podcast ‘Goede gesprekken’

In zijn serie ‘Goede gesprekken’ maakte Lex Bohlmeijer van de Correspondent een podcast met Renate, beluister het interview hier.

Interview NRC met Renate Dorrestein 7 april 2018

Afgelopen winter dacht ze dat het zo ver was. Renate Dorrestein had een schimmelinfectie, waardoor ze nauwelijks kon eten en drinken. Haar slokdarm was opgezwollen, er waren nieuwe tumoren bijgekomen. Nu komt de hemelpoort wel héél dichtbij, dacht de schrijfster die vorig najaar in de Volkskrant vertelde dat zij aan een ongeneeslijke vorm van slokdarmkanker lijdt.

Lees verder.

 

Interview Algemeen Dagblad met Renate Dorrestein 14 april 2018

Lees hier het interview dat Dorrestein gaf aan het Algemeen Dagblad.

De pers over Dagelijks werk 

‘Een daverend afscheid.’ – De Volkskrant.

‘Zo’n laatste boek kan snel een pathetische grandeur krijgen, maar Dorrestein stelt zich nuchter op. En zoals het een goede schrijver betaamt, is ze haar onderwerp de baas.’ – Het Parool

‘Hier spreekt nog altijd een vrouw met een missie, die ervan overtuigd is dat ze met haar romans en essays de wereld kan verbeteren. En die meer dan eens laat doorschemeren dat het leven echt de moeite waard is, als we er allemaal ons best maar voor zouden doen. Wijze woorden.’ – NRC Handelsblad

‘Dagelijks werk gaat over wat het betekent om je hele leven in dienst te stellen van je schrijverschap. Dorrestein schreef haar averechtse memoires. Een krachtig saluut aan haar lezers.’ – Onno Blom in Radio 1 Nieuwsweekend

‘Een magnifiek zelfportret. Dagelijks werk is de schrijfster ten voeten uit: hilarisch, ontroerend, troostrijk.’ – Lex Bohlmeijer in De Correspondent

‘Rijke, brede selectie biedt waardevol inkijkje.’ Trouw

‘Een vrolijk en eerlijk boek. Fijn dat ook haar karakter zo opgeruimd is dat zij dit boek de nodige lichtvoetigheid kon meegeven.’ – De Telegraaf

‘Voor de vele fans van Dorrestein een boek om niet te missen.’ – Brabants Dagblad

‘Dagelijks werk is een echte aanrader voor iedereen die van haar houdt, want het is geschreven op de manier die we van haar gewend zijn. Scherp, grappig en inspirerend: een ‘echte Dorrestein’.’ – www.bekboeken.nl

‘Dit maakt Dagelijks werk uniek: de mate waarin Dorrestein haar lezers serieus neemt. Wanneer scholieren zich tot haar wenden met vragen als ‘Hoe kijkt u tegen het leven aan?’ geeft ze antwoord. Wanneer ze als gastschrijver studenten verloren over de campus ziet lopen, probeert ze hen op te beuren. Wanneer lezers haar hun eigen manuscripten toesturen (600 pagina’s zonder onderverdeling in alinea’s), leest ze dat en geeft ze commentaar.’ – www.neerlandistiek.nl

‘Naast de sarrende en de polemische Dorrestein is er in dit boek ook de wijze, de empathische, de soms genadeloze maar meestal heel aardige, de bewonderende, de fantasievolle, de betrokken, de dappere, de geestige en de ernstige Dorrestein. Alles bij elkaar geeft dit boek een prachtig beeld van Dorresteins schrijverschap.’ – De Groene Amsterdammer

 

Dagelijks werk

9200000085203819Dagelijks werk is de literaire autobiografie van Renate Dorrestein: scherp, grappig en inspirerend. Met een fonkelend mozaïek van opzienbarende teksten blikt ze terug op vijfenveertig jaar schrijven: over de lezer als bondgenoot, fatsoen, bewuste kinderloosheid, ouder worden en de ontdekking van de clitoris. Dorrestein legt aldus de veranderende wereld, maar ook zichzelf en haar schrijverschap nietsontziend uit.

‘Toen ik wist dat mijn dagen geteld waren, begon ik mijn huis uit te mesten. Persoonlijke correspondenties, inleidingen, lezingen, mappen vol vergeelde emoties, ik kende geen genade. Terwijl ik soms een flard van een artikel van lang gleden las, drong het tot mij door dat ik in al die stukken de thema’s exploreerde die later in mijn romans zouden terugkeren. De teksten die ik toen schreef waren als proefboringen in een olieveld. Ze lieten me in één klap zien waar mijn schrijverschap vandaan is gekomen en in welke maatschappelijke omstandigheden het wortelt. Dus dát was de oorsprong van deze of gene levenslange obsessie, of dáár nam ik een afslag die bepalend zou blijken te zijn. Mijn handen begonnen te jeuken. Dit wilde ik nog gaan maken: een literaire autobiografie, een boek over mijn dilemma’s en mijn oplossingen, mijn uitglijers en mijn meevallers: een persoonlijk, intiem boek dat zou laten zien hoe ik de schrijfster werd ben die ik nu ben.’

Paperback

Prijs: euro 19,99

ISBN: 9789057599132
Uitgeverij Podium